Το μεγάλο κοσμικό γεγονός και η φαντασμαγορία των ηλεκτρικών λαμπτήρων – Ποιοι συμμετείχαν – Τα καύματα του Ιουλίου και οι πειρασμοί των γυναικών

“Ο χορός! Μέσα στη Σαχάρα της ζωής μας, είναι μία όασις. Ίσως η γοητευτικώτερη. Και μάλιστα όταν ο χορός είναι μια ευκαιρία να συναντήσει κανείς και να έλθη σε άμεση επαφή με την κόρη των ονείρων του”. Αυτή είναι η γλαφυρή περιγραφή της σημασίας που είχε ο χορός το καλοκαίρι του 1938 για τους νέους της εποχής. Την καταθέτει ο “Γεράνειος” σε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Κορινθιακή Ηχώ» όπου μεταξύ άλλων παραδίδει και εικόνες από τους χορούς που διοργανώνονται απ’ άκρη σ’ άκρη της κορινθιακής γης και συγκεντρώνουν την αστική νεολαία.

Ένας τέτοιος χορός, σήμα κατατεθέν για την έναρξη της σεζόν, διοργανώθηκε σαν σήμερα, στις 3 Ιουλίου 1938, στο Κιάτο, στο «ολοπράσινο σχεδόν φόντο του κήπου του κ. Σ. Φραντζή», όπως μας παραδίδει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Κορινθία».

Ο κήπος στον οποίον «εδόθη το πρώτον επίσημον χορευτικόν γκρουπ της θερινής σεζόν» «εφωτίζετο δια πολυχρώμων ηλεκτρικών λαμπτήρων πλεοναζόντων των πρασίνων έχων ο θεατής γύρω του έναν υπέροχο φαντασμαγορικό φωτισμό. Η διοργάνωσις αξιοθαύμαστη», τονίζει η εφημερίδα «εις τον δροσόλουστον κήπον σειραί καθισμάτων με τραπεζάκια για τους χορευτάς και παρευρισκόμενους. Μουσική εκλεκτή».

Στον πρώτο, λοιπόν, επίσημο χορό της σεζόν, συγκεντρώθηκε όλος ο κόσμος της περιοχής που διψούσε για τα κοσμικά γεγονότα του καλοκαιριού. Το κέφι μεγάλο και οι χορευτές του έδωσαν και κατάλαβε μέχρι τις 2.00 το πρωί χορεύοντας διάφορους ευρωπαϊκούς χορούς.

Η εφημερίδα δηλώνει περήφανη γιατί ένας τέτοιος χώρος «συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων θερινών επαρχιακών της Ελλάδος και αποτελεί δείγμα πολιτισμού διά τον τόπο μας». Δεν παραλείπει να εκφράσει και τις ευχαριστίες της «εις τους αδελφούς Β. και Σ. Φραντζή οίτινες δια τον τόπον των ενδιαφέρονται ερχόμενοι πρωτοπόροι κάθε ευγενούς και ανωτέρας προσπαθείας, μη φειδόμενοι ούτε κόπων, ούτε υλικών θυσιών. Είθε» καταλήγει το μικρό “ευχαριστήριό” της η εφημερίδα «και άλλοι εύποροι συμπολίται μας τους μιμηθούν και συντείνουν και ούτοι αποτελεσματικώς δια την πρόοδον και εξέλιξιν του τόπου μας».

Οι παριστάμενοι

Στο πρώτο επίσημο χορευτικό γεγονός της θερινής περιόδου του 1938 έδωσε το παρόν όλη η αφρόκρεμα της αστικής νεολαίας του Κιάτου. Εκτός από τους οικοδεσπότες «τον κ. και την κ. Β. Φραντζή, Σ. Φραντζή» ο ρεπόρτερ της εφημερίδας διέκρινε τις κυρίες «Πρωτόπαππα, Υπερηφάνου, Σκούρα, Ανδρεαδάκη, Πολυχρονίδη, Παπαγεωργοπούλου, Παπαχριστοπούλου, Καπαγιαννίδου, και την κ. Χίνου». Επίσης τις δεσποινίδες «Γκράβα, Τσουτσάνη, Γιουρούκου, Κλωνή, Σελέτα, Φατούρου, Καπαγιαννίδου και άλλας».

Τέλος, από τους κυρίους ξεχωρίζουν οι «Γκράβας, Ρηγάδης, Οικονομόπουλος, Παπανικολάου, Γιουρούκος, Φραντζής, Φατούρος, Λαμπρόπουλος, Αδραχτάς, Σκυλλάκος, Παπαδόπουλος, Μπαζίνας, Μανούσος και άλλοι».

Τα καύματα του Ιουλίου και οι πειρασμοί του Λουτρακίου

Αφήνοντας το λαμπρό κοσμικό γεγονός του Κιάτου, την ίδια μέρα, 3 Ιουλίου 1938, μεταφερόμαστε στην άλλη μεριά του Κορινθιακού στο Λουτράκι. Ο δαιμόνιος “Γεράνειος” στη στήλη του στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Κορινθιακή Ηχώ» μάς μεταφέρει τους πειρασμούς που αντιμετωπίζει κάθε νέος στις παραλίες, στις πλατείες και στους δρόμους του Λουτρακίου!

«Ευρισκόμεθα», γράφει ο “Γεράνειος” «εις εποχήν, που το μαρτύριον των κυνικών καυμάτων*, μας δίνει στα νεύρα. Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Την εποχήν αυτήν που σφίγγουν οι ζέστες, ευρίσκουν την ευκαιρίαν οι καλλιπάρειοι αντιπρόσωποι του ωραίου φύλου, να μας δίνουν μιαν ιδέαν της προμάμμης των Εύας.

Από απόψεως αμφιέσεως, εννοώ, αν δηλαδή είναι δυνατόν να χαρακτηρισθή ως αμφίεσις, αυτό το ελάχιστον και αδιόρατον, το οποίο φοριέται δια να μην κρύβει τίποτε, από εκείνα τα οποία θα έπρεπε να κρύβουν»!

Καυστικός ο αρθρογράφος για την εμφάνιση των γυναικών, συμμερίζεται το «μαρτύριο» των ανδρών οι οποίοι «ιδρωκοπούντες οι άρρενες, μαζί με τη λαύρα της ζέστης, πυρπολούνται και φλογίζονται ώσπερ η θαλαμηγός του Φίξ**, από τους περιφερόμενους εκείνους πειρασμούς, που πυρπολούν και καίουν και φλογίζουν»!

Ο “Γεράνειος” μάλλον πουριτανός, ενοχλείται από τα γυναικεία ενδύματα που βάζουν φωτιά στον ανδρικό πληθυσμό. «Ένα φουστανάκι μόνο, διαφανές τόσο, ώστε να δύναται να χρησιμοποιηθεί και ως …κουνουπιέρα, παίζει τον άχαρο ρόλο του γυναικείου ενδύματος. Και χέρια, λαιμοί και κνήμες και όλα τα εξαρτήματα του γυναικείου σώματος, όλα έξω, εις κοινήν θέαν…» σημειώνει δηκτικά, αφού μάλλον θα ήθελε μέσα στα «καύματα του Ιουλίου» οι γυναίκες να κυκλοφορούν με μπούρκα!

* κυνικά καύματα: ονομάζονται από τους αρχαίους Έλληνες οι μέρες του Ιουλίου όταν ο αστερισμός του Σείριου (αστερισμός του Κυνός) ανατέλλει μαζί με τον Ήλιο και θεωρούνται οι θερμότερες μέρες του έτους.

** η θαλαμηγός του Φιξ εξαιτίας προβλήματος στο μηχανοστάσιό της, είχε καεί ολοσχερώς λίγες μέρες πριν, στις 21 Ιουνίου, λίγο μετά τη διέλευσή της από τον Ισθμό, κατευθυνόμενη προς Ιταλία.

Επιμέλεια - Έρευνα - Κείμενα: Γιώτα Χρ. Αθανασούλη

Πηγές:

• Αρχείο Εφημερίδων Ελληνικής βουλής
• Αρχείο Εφημερίδων Εθνικής Βιβλιοθήκης