Ο Γέρος του Μοριά βρίσκεται στην πολιορκία του Ακροκορίνθου και γράφει στον επίτροπό του στο Άργος παραγγέλνοντάς του να βρει λίγο πανί και να του κάμει ένα σώβρακο!

Το Δεκέμβριο του 1821 οι Έλληνες συναθροίζονται στο Κάστρο της Κορίνθου. Η κατάληψη του «οφθαλμού της Πελοποννήσου» είναι η πρώτη προτεραιότητά τους. Το κάστρο που ελέγχει το πέρασμα από και προς το Μοριά, δεν μπορεί να παραμένει στα χέρια των Τούρκων.

Έχει προηγηθεί η πρώτη, αποτυχημένη, απόπειρα πολιορκίας του κάστρου τον Απρίλιο του 1821, η οποία έληξε άδοξα, με την επιδρομή του Κεχαγιάμπεη που έκαψε τα χωριά της Βόχας και έφτασε μπροστά στο κάστρο δημιουργώντας πανικό στους Έλληνες που το πολιορκούσαν.

Ο Κεχαγιάμπεης που ερχόταν από δυτικά, πέρασε ατουφέκιστος τη Βοστίτσα κι έφτασε στα χωριά της Βόχας, όπου έκαψε τα σπίτια και τους λιγοστούς γέροντες και γυναικόπαιδα που βρήκε τους πήρε σκλάβους.

Διασώζεται μάλιστα το περιστατικό έξω από το Τρανό Ζευγολατιό όταν οι Τουρκαλβανοί έπιασαν αιχμάλωτο τον γέρο Αναγνώστη Πιτσούνη, πατέρα του θρυλικού οπλαρχηγού Θανάση Παπα-Πιτσούνη. Ο γέρο-Αναγνώστης αντιστάθηκε σθεναρά και χτύπησε με τη χατζάρα του τον Τούρκο ντελή στο κεφάλι. Οι υπόλοιποι Τούρκοι έξαλλοι του επιτέθηκαν και του πήραν το κεφάλι και το πήγαν στον Κεχαγιάμπεη, ο οποίος τους είπε: Δεν μου τον φέρνατε ζωντανό;

Έτσι λοιπόν ο Κεχαγιάμπεης στις 22 Απριλίου στρατοπέδευσε στο Λέχαιο και ανάγκασε τους Έλληνες να λύσουν την πολιορκία του Κάστρου, πριν συνεχίζει την πορεία του προς τα νότια, Ναύπλιο και Τριπολιτσά.

Οι Έλληνες επανήλθαν και σιγά-σιγά ξανάστησαν την πολιορκία. Μήνες αργότερα, όπως ήδη είπαμε, τον Δεκέμβριο του 1821 πίεζαν ασφυκτικά για ακόμη μια φορά το Κάστρο του Ακροκορίνθου. Μεταξύ των πολιορκητών ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος στις 13 Δεκεμβρίου 1821 γράφει στον Κωνσταντίνο Αλεξανδρόπουλο, τον οποίον είχε αφήσει «στο πόδι» του, ως επίτροπό του στην Πελοποννησιακή Βουλή και επιμελητή του στρατεύματος, όταν έφυγε για την Κόρινθο:

«Έλαβον το αδελφικό σου (ενν. γράμμα), αλλ’ εις την γραφήν σου δε μοι σημειοίς τίποτε δια να εννοήσω τι κάμνεις αυτού, και πώς πηγαίνεις μετά των βουλευτών και βουληφόρων, μ’όλον όπου είμαι τόσας ημέρας εδώ, διό φανερωσόν μοι και εξηγήσου λεπτομερώς εις ησυχίαν και κυβέρνησίν μου».

Από τις πρώτες αράδες του γράμματος καταλαβαίνουμε ότι ο Κολοκοτρώνης περιμένει από τον Αλεξανδρόπουλο, που βρίσκεται στο Άργος, ενημέρωση σχετικά με ό,τι γίνεται στην Βουλή κυρίως την οποία όπως φαίνεται προς το παρόν, δεν έχει. Αφήνοντας όμως τα πολιτικά ζητήματα το γράμμα του «Γέρου του Μοριά» υπεισέρχεται σε πιο πρακτικά θέματα:

«Να προσπαθήσεις να μου εύρεις μερικόν πανί, και να το δώσεις εις το σπίτι του Γιάννου (εννοεί του γιου του) να μου κάμουν ένα σώβρακον, το οποίον να γίνει ολίγον μακρύ, μάλιστα τα καλαμόποδα να γίνουν έως κάτω και με κάθε τρόπον να μου το εξαποστείλης, ότι δεν έχω διόλου και το προσμένω άφευκτα»!

Ο Κολοκοτρώνης, ο αρχιστράτηγος, ο αρχηγός όλων των Πελοποννησιακών στρατευμάτων, ο φόβος και τρόμος των Τούρκων, δεν έχει δεύτερο σώβρακο, όπως εμφανώς προκύπτει από τα γραφόμενά του. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στα σχόλιά του επί της επιστολής αυτής ο Φωτάκος: «Ενώ ήταν σ’αυτή την κατάσταση ο μεγάλος εκείνος στρατηγός της Ελλάδας, ουδόλως εδυσαρεστείτο, ούτε εταράττετο αλλ’ εφρόντιζε με όλους του συστρατιώτας του να ελευθερώση την πατρίδα»!

Ο Κολοκοτρώνης κλείνοντας την επιστολή του στον Αλεξανδρόπουλο τον ενημερώνει ότι περίμεναν εκείνη την ημέρα τον Γιατράκο με τον Κιαμήλ Μπεη να φτάσουν την Κόρινθο, ενώ δεν παραλείπει να παρακαλέσει τον επίτροπό του να επισκέπτεται καθημερινά με το γιατρό τους άρρωστους στρατιώτες και «να μοι γράφης περί πάντων, στέλλοντάς μου με πρώτον το σώβρακον» επισημαίνοντας για άλλη μία φορά πόσο απαραίτητο και σημαντικό ήταν γι’αυτόν το εσώρουχο που ανέμενε!

Έρευνα-κείμενα-επιμέλεια: Γιώτα Χρ. Αθανασούλη

Πηγές:

• Φώτιου Χρυσανθόπουλου, Απομνημονεύματα
• Γενναίου Κολοκοτρώνη, Επιστολές και Έγγραφα