Ένα πικρό χρονογράφημα για τις 22 Ιουνίου 2025

Θερινό Ηλιοστάσιο. Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο. Ο ήλιος στέκει ψηλότερα από ποτέ, λούζει τη γη με το πιο καθαρό του φως, παρατείνει τις ώρες της μέρας, σαν να θέλει να μας θυμίσει πως η ζωή υπερισχύει. Κι όμως, φέτος, το καυτό φως του λούζει βομβαρδισμένα τοπία, σε καμένες πόλεις, ανθρώπους που στέκουν ακίνητοι κοιτώντας το κενό.

Στη Μέση Ανατολή, ο χρόνος έπαψε να μετριέται με τις εποχές. Μετριέται με τα χτυπήματα, τις σειρήνες συναγερμού, το απόκοσμο βουητό των πυραύλων. Η καθημερινότητα κυλά ανάμεσα σε εκρήξεις, προειδοποιήσεις, απειλές, αντίποινα, τελεσίγραφα. Η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών ρίχνει λάδι σε μια φωτιά που ήδη κατακαίει κάθε έννοια λογικής. Οι αποφάσεις παίρνονται μακριά από το μέτωπο, αλλά οι συνέπειες πέφτουν πάνω σε αμάχους. Πάνω σε παιδιά που κοιμούνται με το ένα μάτι ανοιχτό. Πάνω σε παιδιά που μεγάλωσαν σε μία μέρα, ή δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν…

Την ίδια ώρα, στον υπόλοιπο κόσμο, το καλοκαίρι κυλά ανέμελα. Τα social media γεμίζουν με βουτιές, παγωτά, ηλιοβασιλέματα. Και στο ενδιάμεσο, ένα βίντεο από το μέτωπο. Ένα άρθρο με νεκρούς. Κάποια δευτερόλεπτα σιγής, κι έπειτα πάλι στη ροή της ανεμελιάς. Ο πόλεμος μοιάζει μακρινός, μέχρι να χτυπήσει την πόρτα σου…

Το φετινό ηλιοστάσιο του θέρους κουβαλά μέσα του μια μεγάλη σκιά. Τη σκιά του ανθρώπου, που συνεπαρμένος από μια ψεύτικη αίσθηση ισχύος, συνεχίζει να επιλέγει τον θάνατο αντί για την κατανόηση. Την κυριαρχία αντί για τον διάλογο. Την οργή αντί για τη συμφιλίωση.

Στον ουρανό ο ήλιος λάμπει με μανία. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να κάψει τα σκοτάδια. Το φως δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο, αν αυτός δε σηκώσει τα μάτια να το αντικρίσει κατάματα. Να τυφλωθεί απ’ την αλήθεια του αιώνιου και σκύψει στη γη ταπεινός να μοιραστεί το χρόνο και το χώρο του πρόσκαιρου.

Αυτός ο πόλεμος στην καρδιά του θερινού ηλιοστασίου κρύβει δυστυχώς ένα βαθύ συμβολισμό, που οδηγεί τον κόσμο μας με ταχύτητα στην Άτι, στην Ύβρι και στη Νέμεση. Κρύβει τη ζοφερή αλήθεια, ότι ακόμα και στις πιο φωτεινές μέρες, ο άνθρωπος μπορεί να διαλέξει σκοτάδι…

Γιώτα Χρ. Αθανασούλη