Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για ένα μέσο ενημέρωσης να διαπιστώνει ότι οι πληροφορίες του, επιβεβαιώνονται μέχρι κεραίας. Αυτό έγινε και στο ρεπορτάζ που χθες δημοσιεύσαμε για την ονοματοδοσία του Κλειστού Γυμναστηρίου του Βέλου με το όνομα του Θ. Λαμπρόπουλου. Βροχή τα σχόλια, τα τηλέφωνα, οι σχολιασμοί και η αναστάτωση.

Μείζον ζήτημα έγινε για μερικούς το τυπικό ζήτημα ότι δεν υπήρξε ψηφοφορία, αλλά συζήτηση στο Κοινοτικό συμβούλιο, γεγονός για το οποίο μάς ενημέρωσε η πρόεδρος του Βέλου, Χρύσα Γιαννοπούλου και το διορθώσαμε στο ρεπορτάζ μας.

Ωστόσο, αυτό το διαδικαστικό ζήτημα δεν αλλάζει στο παραμικρό την ουσία του δημοσιεύματος. Και η ουσία, όπως υπογράμμιζε και ο τίτλος, είναι ότι το όνομα του κ. Λαμπρόπουλου προκαλεί ακόμα και κόντρες και θύελλες στο Βέλο.

Είναι φυσιολογικό βέβαια, για έναν άνθρωπο που στιγμάτισε με την πολιτική του πορεία έναν τόπο να αποτελεί σημείο αναφοράς, τριβής, διαφωνίας ή συμφωνίας. Αυτό συμβαίνει και με τον τέως δήμαρχο Βέλου. Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος μαζί του, οφείλει να παραδεχθεί ότι άφησε το αποτύπωμά του, όχι μόνο στην πρόσφατη τοπική ιστορία και εξέλιξη του Βέλου, αλλά και συνολικά της Κορινθίας.

Μην ξεχνάμε ότι ο Λαμπρόπουλος ως δήμαρχος υπήρξε πρωτοπόρος σε πολλά ζητήματα: Συνένωση των Κοινοτήτων Βέλου και Νεράντζας και δημιουργία δήμου με όλα τα οφέλη που αυτό επέσυρε. Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο. Αποχετευτικό. Αθλητικές Υποδομές και άλλες σημαντικές παρεμβάσεις, σε μια εποχή που άλλοι περιφερειακοί δήμοι δεν τις είχαν καν φανταστεί.

Επίσης, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θεόδωρος Λαμπρόπουλος υπήρξε πρόεδρος της ΤΕΔΚ σε δύο κρίσιμες αυτοδιοικητικές φάσεις της Κορινθίας: Στην εφαρμογή και του Καποδίστρια το 1998 και του Καλλικράτη το 2010. Ειδικά στη δεύτερη μεταρρύθμιση το 2010 πολλοί του χρεώνουν και αυτή καθεαυτή τη δημιουργία του δήμου Βέλου-Βόχας…

Είναι λογικό λοιπόν, ένα πρόσωπο με τόσες πολλές παραμέτρους να έχει φανατικούς φίλους και φανατικούς haters – σύμφωνα με την σύγχρονη ορολογία – και να δημιουργεί κόντρες και αντιδράσεις, όπως συνέβη χθες με το δημοσίευμα της «Γνώμης».

Είδαμε λοιπόν σχόλια κατά της πιθανής ονοματοδοσίας του Κλειστού με το όνομά του, όπως για παράδειγμα ο κ. Κωνσταντίνος Βυτινιώτης που υποστήριξε ότι το Κλειστό πρέπει να πάρει το όνομα του Κώστα Κεφάλα, γράφοντας: «Αν υπάρχει το κλειστό γυμναστήριο στο Βέλο, η κυρία αιτία είναι ο Διαγόρας Βέλου και εκείνη την εποχή ο καλύτερος μας παίχτης, που έρχονταν όλοι να δουν στο γήπεδο ήταν ο Κώστας Κεφαλάς. Αν οι αθλητικές εγκαταστάσεις στο χωριό μας πρέπει να πάρουν ένα όνομα, είναι το δικό του».

Σχόλια όπως του κ. Νίκου Μουστόγιαννη που σημείωσε: «Συνήθως με ονοματοδοσία τιμούμε ανθρώπους όχι εν ζωή αλλά που έχουν αποδημήσει εις κύριον και έχουν κριθεί από την ιστορία. Ο πρώην δήμαρχος, δοξα τω ο άνθρωπος είναι μια χαρά. Πάντως είναι ενδεικτικό ότι ενώ για το σταδιο υπήρξε ομοθυμία στο όνομα του Ραυτοπουλου, για το κλειστό γυμναστήριο διαφαίνεται μια έντονη διχογνωμία».

Αλλά και σχόλια όπως του κ. Φώτη Αγγελόπουλου που μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Θυμάμαι πολύ καλά ότι το κλειστό γυμναστήριο του Βέλου και οι πέριξ χώροι, ήταν προσωπική επιτυχία του Θόδωρου Λαμπροπουλου. Μπορεί να βρούμε άλλα αρνητικά, για τον πρώην δήμαρχο, αλλά να αναγνωρίζουμε αυτά που πρέπει».

Η κουβέντα άναψε σε όλο το Βέλο τόσο διαδικτυακά όσο και τηλεφωνικά αλλά και δια ζώσης και αναδείχθηκε σε viral θέμα της χθεσινής μέρας με τις γνώμες να διίστανται για το ερώτημα, που είτε τυπικά είτε άτυπα, τέθηκε: Πρέπει το Κλειστό Γυμναστήριο να πάρει το όνομα του Θεόδωρου Λαμπρόπουλου; Και προφανώς όλη αυτή η αναστάτωση είναι η πλήρης επιβεβαίωση τόσο του ρεπορτάζόσο και κυρίως του τίτλου του άρθρου μας γιατί ναι όπως αποδείχθηκε «Το όνομα του Λαμπρόπουλου δημιουργεί (ακόμα) κόντρες στο Βέλο!»!!!

Ποιος φοβάται τον Θόδωρα;

Με την ανάρτηση του δημοσιεύματος η αναγνωσιμότητα εκτοξεύτηκε όπως πάντα άλλωστε. Εκείνο που προκάλεσε εντύπωση ήταν ότι αυτοί που θορυβήθηκαν ιδιαιτέρως ήταν εκείνοι που εμφανίστηκαν ως αρνητικοί στην πρόταση της κας Γιαννοπούλου για την ονοματοδοσία του Κλειστού. Η αποκάλυψη ότι εξέφρασαν μεγάλες αντιρρήσεις στο πλαίσιο της άτυπης συζήτησης τους έφερε σε πραγματικά δύσκολη θέση, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις.

Και εδώ γεννάται το εύλογο ερώτημα: Ποιος φοβάται τον Θόδωρα; Ποιος δεν θέλει να γίνει ευρέως γνωστή η αντίθεσή του στην πρόταση να πάρει το Κλειστό το όνομα του Λαμπρόπουλου; Γιατί τόση αγωνία να εμφανιστούν όλοι ως καλά παιδιά που αγαπούν τον τέως δήμαρχο;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Εκείνο όμως που με βεβαιότητα μπορούμε να συνάγουμε ως ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι ο Θόδωρας Λαμπρόπουλος ακόμα και στη δύση της πολιτικής του καριέρας, αποτελεί έναν αυτοδιοικητικό χαρακτήρα που κάνει τα θεμέλια του Βέλου να τρίζουν.

Και αυτή τη διαπίστωση την γράφω εγώ, η οποία έχω υπάρξει αυτοδιοικητικά πολέμιά του και έχω εκφράσει ουκ ολίγες φορές μέχρι σήμερα, με επιχειρήματα, τις διαφωνίες μου για την κατά καιρούς εμπλοκή του στην τοπική πολιτική σκηνή.

Γιώτα Χρ. Αθανασούλη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟ: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Καταγγελία στην Αποκεντρωμένη για Δημοτική Σύμβουλο του Βέλου!