“Από Θεού άρξασθε” λέει
η Εκκλησία. Εμείς πάλι εδώ
που έχουμε φτάσει είμαστε
στο “Από Νερού άρξασθε”!

Μάθαμε λοιπόν ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης προχωρά σε νέο πρόγραμμα αρδευτικών έργων ύψους 600 εκατ. ευρώ, κατανεμημένο σε 9 Περιφέρειες, συμπεριλαμβανομένης της Πελοποννήσου, με 66 εκατ. ευρώ. Στόχος είναι η διαχείριση και επάρκεια νερού, ενώ προωθείται η εφαρμογή του «μοντέλου Θεσσαλίας» στη διαχείριση των υδάτων.

Βέβαια, όταν ακούμε για «ολιστικό σχεδιασμό» και «μαξιμαλιστική προσέγγιση», ξέρουμε τι έρχεται: πρώτα η υποχρηματοδότηση, μετά η υποβάθμιση και στο τέλος… «σωτήρες» από τον ιδιωτικό τομέα που θα πουλούν το νερό σαν να ήταν πετρέλαιο!

Η Θεσσαλία έγινε το πειραματόζωο, η Κρήτη ακολουθεί και τώρα η Πελοπόννησος μπαίνει στο σχέδιο: το μόνο σίγουρο είναι ότι ο «ολιστικός σχεδιασμός» του υπουργείου καταλήγει με ιδιωτικές εταιρείες να πουλούν στους αγρότες το ίδιο νερό που μέχρι χθες έτρεχε ελεύθερο!

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Αλλά αν κρίνουμε από τον «ολιστικό σχεδιασμό» του ΥΠΑΑΤ, σύντομα οι αγρότες θα πληρώνουν με την ώρα για να ποτίζουν, λες και το νερό βγαίνει από ATM ιδιωτικής εταιρείας!.

Με 66 εκατομμύρια για ολόκληρη την Πελοπόννησο, ας ελπίσουμε πως θα περισσέψει κανένα ψιχουλάκι για το Φράγμα του Ασωπού… ή μήπως θα συνεχίσει να καρκινοβατεί μέχρι να γίνει τουριστικό αξιοθέατο ως «Γεφύρι της Άρτας»;

Ας μας εξηγήσουν εκεί στο Υπουργείο αν και πόσα από αυτά τα εκατομμύρια θα φτάσουν ποτέ στο Φράγμα του Ασωπού, ή αν θα συνεχίσει να είναι ένα πανάκριβο όνειρο θερινής νυκτός!

Αν το υπουργείο καταφέρει να χωρέσει στις σταγόνες των 66 εκατομμυρίων ένα ολοκληρωμένο αρδευτικό σχέδιο για την Πελοπόννησο, τότε ίσως να βρει και μια σταγόνα για τον Ασωπό. Αλλά προς το παρόν, το μόνο που γεμίζει είναι οι δεξαμενές της οργής των αγροτών. 

Από την άλλη θα μου πείτε, ποιους αγρότες; Ποια οργή; Όταν στη Θεσσαλία οι αγρότες κατεβαίνουν στους δρόμους, απαιτούν λύσεις και πιέζουν την κυβέρνηση, στην Κορινθία, η αντίδραση είναι ανύπαρκτη – λες και όλα είναι καλά καμωμένα.

Ίσως να πιστεύουν πως τα προβλήματα, όπως η λειψυδρία, θα λυθούν μόνα τους ή πως κάποια στιγμή θα θυμηθεί το κράτος να τους βοηθήσει. Αλλά χωρίς πίεση, το μόνο σίγουρο είναι πως οι υποσχέσεις θα εξατμιστούν, όπως ακριβώς και το λιγοστό νερό που τους απομένει.

Φαίνεται λοιπόν πως η ικανότητα να διεκδικεί κανείς έχει σύνορα: από τη Λάρισα και πάνω, οι αγρότες ξέρουν να αγωνίζονται. Στην Πελοπόννησο, μοιάζει να έχουμε συνηθίσει στη λειψυδρία – και στο νερό που λείπει, και στις αντιδράσεις που δεν έρχονται ποτέ.

Σε άλλα νέα, πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιανουαρίου στην Τρίπολη, η τακτική συνεδρίαση του Δ.Σ. του Περιφερειακού Συνδέσμου ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου με θέμα τον κανονισμό τιμολόγησης για το 2025. Περιχαρής ο πρόεδρος του Φορέα μας ανακοίνωσε με Δελτίο Τύπου που δόθηκε στη δημοσιότητα με πρωτοφανή ταχύτητα ότι με ψήφους 23 υπέρ και 5 κατά, αποφασίστηκε η διατήρηση των ίδιων τιμών με το 2024. Αυτό βέβαια σημαίνει, ότι το κόστος διαχείρισης απορριμμάτων για τους δήμους διαμορφώνεται σε πάνω από 100 ευρώ ανά τόνο και για το 2025.

Φαίνεται λοιπόν, πώς ο ΦΟΔΣΑ είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να συντηρεί μια ασύμφορη σύμβαση για τη διαχείριση απορριμμάτων, που βαραίνει οικονομικά τους δήμους και τους πολίτες. Από την άλλη, οι γράφοντες το ΔΤ απέκρυψαν εντέχνως ποια ήταν η πρόταση που μειοψήφησε.

Η πρόταση ήταν του δημάρχου Σικυωνίων, Σπ. Σταματόπουλου, που πρότεινε την επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης και μίλησε για την οικονομική και περιβαλλοντική «βόμβα» μιας δήθεν ολοκληρωμένης διαχείρισης που έχει δημιουργηθεί, συνεχώς διογκώνεται.

Ωστόσο, ο ΦΟΔΣΑ επέλεξε για άλλη μια φορά τη σιωπή, αφήνοντας τους πολίτες να επωμιστούν τις συνέπειες. «Μωραίνει Κύριος» θα πούμε, κλείνοντας όπως αρχίσαμε: Με ένα εκκλησιαστικό απόφθεγμα!