Η «Πράσινη Πόλη» ζητά ξεκάθαρες απαντήσεις – Τα κρίσιμα ερωτήματα που παραμένουν ανοιχτά

Στον απόηχο της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Κορινθίων για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), που αφορά την ίδρυση εργοστασίου παραγωγής λιπασμάτων στην ευαίσθητη περιοχή του Πεδίου Βολής, καταγράφηκε μια σημαντική συζήτηση που μεταξύ άλλων αφορούσε και στην περιβαλλοντική πολιτική του Δήμου.

Μέσα σε ένα τοπίο, που στιγματίστηκε από ασάφειες και παραλείψεις η τοποθέτηση της Πράσινης Πόλης ανέδειξε με σαφήνεια το διακύβευμα: όχι μόνο το αν το έργο πρέπει να προχωρήσει, αλλά και πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις που επηρεάζουν τη δημόσια υγεία, την ασφάλεια και τη βιωσιμότητα της περιοχής.

Με λόγο καθαρό, νομικά και περιβαλλοντικά επιχειρήματα, η παράταξη φώτισε πτυχές της υπόθεσης που δεν είχαν τεθεί καν στο τραπέζι — επιτελώντας, με αυτόν τον τρόπο, έναν ουσιαστικό ρόλο υπεύθυνης και δημιουργικής αντιπολίτευσης.

Με επίσημη ανακοίνωση, η Πράσινη Πόλη και ο Δημήτρης Πρωτοπαπάς ανέδειξαν μια σειρά από σοβαρές θεσμικές και ουσιαστικές εκκρεμότητες που γεννούν εύλογους προβληματισμούς.

Ξεκάθαρες θέσεις και σκληρά ερωτήματα

«Η Περιφέρεια είναι σαφής: Ζητεί ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη Μ.Π.Ε. που αφορά την ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ! Όμως η εισήγηση του Δημάρχου προς το Συμβούλιο ήταν άλλη — έλεγε ΝΑΙ σε συσκευαστήριο και ΟΧΙ σε παραγωγή!»

Με αυτή τη φράση, η Πράσινη Πόλη αποκαλύπτει ότι το Δημοτικό Συμβούλιο, τελικά κλήθηκε να ψηφίσει όχι για αυτό που ζητούσε η διαβούλευση της Περιφέρειας, αλλά για μια τροποποιημένη εισήγηση του Δημάρχου, που δεν ανταποκρίνεται στο αίτημα γνωμοδότησης. Πώς είναι δυνατόν να κρίνεται μια Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων με όρους που δεν αντανακλούν το περιεχόμενό της;

Επιπλέον, η ανακοίνωση της παράταξης αναφέρει ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν έλαβαν ποτέ ολόκληρη τη Μ.Π.Ε., ούτε καν σε ψηφιακή μορφή. Ακόμη και η εισήγηση της Περιφέρειας εστάλη ελλιπώς σκαναρισμένη, σύμφωνα και με τις φωτογραφίες που παρατέθηκαν. Τέλος το σοβαρότερο: Το Τοπικό Συμβούλιο της Κορίνθου δεν κλήθηκε καν να γνωμοδοτήσει, παρότι το έργο αφορά άμεσα το αστικό περιβάλλον.

Πέρα από τις διαδικαστικές ελλείψεις, η Πράσινη Πόλη στην ανακοίνωσή της τεκμηρίωσε και την αντίθεσή της στο έργο, επικαλούμενη την εγγύτητα του εργοστασίου με τον οικισμό των Κάτω Εξαμιλίων (800μ.) και το σχέδιο πόλης της Κορίνθου (1.500μ.), καθώς και την έλλειψη απαντήσεων σε ερωτήματα για την επικινδυνότητα σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Τα κρίσιμα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα

Τι πραγματικά ψήφισε το Δημοτικό Συμβούλιο;
Η εισήγηση του Δημάρχου αφορούσε συσκευαστήριο λιπασμάτων, ενώ η Περιφέρεια ζήτησε ρητή απάντηση για μονάδα παραγωγής. Μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη μια τέτοια απόφαση;

Γιατί δεν γνωμοδότησε το Τοπικό Συμβούλιο Κορίνθου;
Το έργο αφορά άμεσα τον αστικό ιστό της πόλης. Η γνώμη του τοπικού οργάνου είναι όχι μόνο θεσμικά απαραίτητη, αλλά και πολιτικά αναγκαία.

Υπάρχει σχεδιασμός για την αντιμετώπιση κινδύνου πυρκαγιάς ή άλλου ατυχήματος;
Η δημοτική αρχή απέφυγε να απαντήσει στα σχετικά ερωτήματα που τέθηκαν από την Πράσινη Πόλη. Πώς προστατεύεται ο πληθυσμός;

Μήπως η διαδικασία λήψης απόφασης πάσχει νομικά;
Με βάση τα παραπάνω, εγείρονται σοβαροί προβληματισμοί για τη νομιμότητα της διαδικασίας και την πιθανότητα ακυρωσιμότητας της απόφασης.

Μήπως τελικά, ήρθε η ώρα να ξαναδούμε τα πράγματα;

Η τοπική κοινωνία έχει δικαίωμα να ξέρει: ποιο εργοστάσιο θα γίνει, με ποιον τρόπο και με ποιες εγγυήσεις. Και οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με διαφάνεια, πληρότητα στοιχείων και σεβασμό στους πολίτες.

Η χρησιμότητα της υπεύθυνης φωνής

Εν κατακλείδι, αξίζει να σημειώσουμε κάτι ακόμα: Σε αυτό το σκηνικό προχειρότητας, η παρουσία του Δημήτρη Πρωτοπαπά δεν ήταν ούτε διακοσμητική ούτε καταγγελτική. Ήταν χρήσιμη. Με λόγο νηφάλιο και καλά τεκμηριωμένο, ο επικεφαλής της Πράσινης Πόλης απέδειξε ότι η αντιπολίτευση μπορεί να υπηρετεί με συνέπεια τον ρόλο της ως εγγυητής της νομιμότητας και της προστασίας του κοινού συμφέροντος.

Σε μια εποχή που πολλές αποφάσεις παίρνονται στο όνομα της «ανάπτυξης» χωρίς θεσμική επάρκεια ή περιβαλλοντική υπευθυνότητα, η στάση αυτή είναι αναγκαία. Και πρέπει να αναγνωριστεί.

Γιώτα Χρ. Αθανασούλη