Της  Έλενας Κονομόδη, Δικηγόρου,  Υπ.Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ν.Κορινθίας

 Η Στεγαστική Κρίση αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα  που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, αν όχι το σημαντικότερο, έχοντας μάλιστα δημιουργήσει ένα σύγχρονο βουβό κίνημα. Το βουβό  κίνημα των νέων ανθρώπων, των φοιτητριών και φοιτητών, των νέων ζευγαριών, των οικογενειών που αυξάνουν τα μέλη τους, όλων όσοι θέλουν να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή τους αναζητώντας μία στέγη αξιοπρεπή, οικονομικά προσιτή, ασφαλή. Οι πολίτες αυτοί δε θα εκφράσουν εύκολα δημόσια το πρόβλημά τους, όμως οι στεγαστικές τους δαπάνες είναι καθημερινή και ίσως η βασική τους έγνοια, γι΄αυτό  η Πολιτεία έχει υποχρέωση να είναι παρούσα για να το αφουγκραστεί και να το λύσει.

 Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους:  Σε στεγαστική κρίση βρίσκονται 4 στα 10 νοικοκυριά στη χώρα μας, το 60% του εισοδήματος καλύπτει τις στεγαστικές ανάγκες, 73% των νέων μένουν με τους γονείς τους, 75,8% των νέων ενοικιαστών (15-44)  νιώθουν άγχος για τις τιμές των ενοικίων, το 60% των νέων στηρίζεται περιστασιακά σε γονείς/φίλους για να ανταπεξέλθουν στα έξοδα στέγασης κ.ά.

                Παρά το γεγονός ότι ως  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχουμε κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου εδώ και πολλά χρόνια, η  ΝΔ «θυμήθηκε» το συγκεκριμένο κοινωνικό πρόβλημα μόλις προ ολίγων μηνών, δηλαδή προεκλογικά, θέτοντας σε εφαρμογή το Πρόγραμμα «Σπίτι Μου» με προχειρότητα και χωρίς σε βάθος μελέτη του προβλήματος. Το Πρόγραμμα αυτό δίνει κίνητρα σε νέους 25-39 ετών να αποκτήσουν πρώτη κατοικία μέσω τραπεζικού δανεισμού και χωρίς υποστήριξη από δημόσιο φορέα, με τις προϋποθέσεις δε που μπήκαν μένουν εκτός πολλοί ενδιαφερόμενοι (πχ.προκαταβολή 10%, χαρακτηριστικά ακινήτων που τα καθιστούν δυσεύρετα κ.λπ.).

                Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει καταθέσει Ολοκληρωμένο και Ολιστικό Σχέδιο για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης:

                1./ Οριστική λύση στο ζήτημα του ιδιωτικού χρέους μέσω ενός ολιστικού προγράμματος ρύθμισης και διαγραφής χρεών προς όλους τους θεσμικούς πιστωτές (τράπεζες, funds, Δημόσιο, Ασφαλιστικά Ταμεία), το οποίο περιλαμβάνει ένα εξωδικαστικό στάδιο (πλατφόρμα εξωδικαστικού μηχανισμού με υποχρεωτική τη συμμετοχή των θεσμικών πιστωτών) και ένα δικαστικό στάδιο, εάν το πρώτο δεν ευδοκιμήσει. Προστασία της α΄κατοικίας μέσω της αναστολής των πλειστηριασμών,

2./ Επιδότηση ενοικίου για νέους (24-44), διπλασιασμός επιδότησης ενοικίου από 70€ σε 140€  για μονοπρόσωπο νοικοκυριό κ.ο.κ.,

3./ Θεσμοθέτηση κανόνων για τη βραχυχρόνια μίσθωση (Airbnb), δηλαδή: απαγόρευση δραστηριότητας βραχυχρόνιας μίσθωσης σε νομικά πρόσωπα/επιχειρήσεις, δυνατότητα κάθε φυσικού προσώπου/νοικοκυριού να εκμισθώσουν  έως τρία ακίνητα και έλεγχος της αγοράς  του Airbnb και ενίσχυση της μακροχρόνιας μίσθωσης  του με πλέγμα μέτρων,

                4./ Δημιουργία Τράπεζας Στέγης με σκοπό τη ρυθμιζόμενη παραχώρηση κυριότητας ή χρήσης για νέα ζευγάρια και μέλη οικιστικών συνεταιρισμών α΄κατοικίας. Πιο συγκεκριμένα μιλάμε για αξιοποίηση κενών ανεκμετάλλευτων κτιρίων του Δημοσίου, των Δήμων και Μη Κερδοσκοπικών Φορέων, κενών ανεκμετάλλευτων εγκαταλελειμμένων  ακινήτων  ιδιωτών, ενεργών ακινήτων ιδιωτών που θα διατεθούν στην Τράπεζα με σκοπό την ενοικίαση στέγης σε μειωμένες τιμές για τρία/πέντε/οκτώ χρόνια χάρη σε ένα ελκυστικό πακέτο κινήτρων με φοροελαφρύνσεις-εξασφάλιση 12 ενοικίων το χρόνο-ενεργειακή αναβάθμιση ακινήτου και ενεργειακό πιστοποιητικό-ασφάλεια πυρός και νομική κάλυψη-ανακαίνιση και παράδοση σε καλή κατάσταση μετά τη λήξη της παραχώρησης και

                5./ Εξασφάλιση Φοιτητικής Στέγης μέσω δημιουργίας νέων κτιρίων φοιτητικών εστιών ανά την Ελλάδα σε κρατική γη ή σε αχρησιμοποίητα δημόσια κτήρια σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια και μέσω εξασφάλισης στέγης (πριμοδότησης) στους φοιτητές και τις φοιτήτριες μέσω του εργαλείου της Τράπεζας Στέγης σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας.

                Το κοινωνικό ζήτημα της στέγης αναζητά μια απάντηση και μας υπενθυμίζει ότι διανύουμε εποχές δύσκολες, όπου δυστυχώς όσα θεμελιώδη δικαιώματα είχαμε  ως δεδομένα, πλέον είναι ζητούμενα. Μας υπενθυμίζει όμως και κάτι ακόμα. Την ανάγκη το κράτος να μη μένει αμέτοχο, αλλά  να είναι παρόν σε κάθε έκφανσή του, δραστήριο και με τις σωστές παρεμβάσεις δίπλα στον πολίτη, την ανάγκη για περισσότερες δημόσιες κοινωνικές πολιτικές…

                …άρθρο 21παρ.4 του Συντάγματος: «H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Kράτους.»