Στην αφνειό Κόρινθο — πλούσια σε ιστορία, μνήμες και προϋπολογισμό — συνέβη προ ημερών ένα μικρό, αλλά αποκαλυπτικό επεισόδιο.

Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου και το τηλεοπτικό του συνεργείο της εκπομπής Roadshow επισκέφθηκαν την Κοινότητα Περιγιαλίου του Δήμου Κορινθίων. Το κλίμα ήταν ευχάριστο, οι κάμερες κυκλοφορούσαν ανάμεσα σε ντόπιους και θεατές, και όλα κυλούσαν όπως σε ένα τυπικό τηλεοπτικό γύρισμα. Μέχρι που ήρθε η στιγμή της «έκπληξης»: η εκπομπή προσέφερε έναν απινιδωτή στην κοινότητα. Ένα δώρο με μεγάλη σημασία.

Τον απινιδωτή παρέλαβαν περιχαρείς ο δήμαρχος Κορινθίων, Νίκος Σταυρέλης, και ο πρόεδρος της Κοινότητας Περιγιαλίου, Νίκος Δεσποτάκης. Χαμόγελα, ευχαριστίες, κάμερες, χειραψίες. Μόνο που, όσο κι αν είναι θετικό να ενισχύεται ο εξοπλισμός δημόσιας υγείας, δεν παύει να γεννά ερωτήματα η ανάγκη να προσφέρει κάτι τόσο βασικό… μια τηλεοπτική εκπομπή.

Πώς γίνεται σε έναν δήμο με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στον προϋπολογισμό του, να απουσιάζουν ακόμη και σήμερα κρίσιμα εργαλεία πρώτων βοηθειών από κοινότητες όπως το Περιγιάλι; Πόσο «αφνειός» είναι τελικά ο τόπος μας, όταν η κοινωνική πρόνοια καλύπτεται με όρους τηλεοπτικής χορηγίας;

Δεν τίθεται θέμα καλής πρόθεσης ούτε της εκπομπής ούτε των τοπικών αρχών. Αντίθετα, η πρωτοβουλία είναι αξιέπαινη και, για κάποιον συνάνθρωπο, ίσως αποδειχθεί σωτήρια. Αλλά ο θεσμικός συμβολισμός είναι που προβληματίζει. Ο απινιδωτής δεν είναι «δώρο». Είναι υποχρέωση. Είναι στοιχειώδης μέριμνα, όχι επιβράβευση.

Η Κόρινθος δεν είναι χωριό ούτε στην Ουγκάντα, ούτε στην Αργεντινή των 70s. Είναι μια πόλη με ασύγκριτη ιστορική κληρονομιά, στρατηγική θέση και μεγάλες δυνατότητες αξιοποίησης — όχι μόνο στο πεδίο της υποδομής, αλλά και της πρόνοιας.

Ίσως λοιπόν, κάποια στιγμή, αντί να γίνεται θέμα η πόλη σε τηλεοπτική εκπομπή για τη δωρεά ενός απινιδωτή, να γίνεται θέμα για τη σοβαρή πολιτική της για την πρόληψη, την ασφάλεια και την κοινωνική φροντίδα.

Μέχρι τότε, ας είναι καλά ο Γρηγόρης…

Γιώτα Χρ. Αθανασούλη