Θερινό Ηλιοστάσιο. Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο. Ο ήλιος στέκει ψηλότερα από ποτέ, λούζει τη γη με το πιο καθαρό του φως, παρατείνει τις ώρες της μέρας, σαν να θέλει να μας θυμίσει πως η ζωή υπερισχύει. Κι όμως, φέτος, το καυτό φως του λούζει βομβαρδισμένα τοπία, σε καμένες πόλεις, ανθρώπους που στέκουν ακίνητοι κοιτώντας το κενό.
Μια απελπισμένη ωδή στο Πασχαλινό τραπέζι των 361,95 ευρώ Το τραπέζι του Πάσχα, φίλοι μου, έχει πάψει προ πολλού να είναι μια ευλογημένη οικογενειακή μάζωξη γύρω από τον οβελία και έχει μετατραπεί σε οικονομικό survivor. Ποιος θα αντέξει, ποιος θα ψήσει, και ποιος θα βγει ζωντανός από το […]
Στη μέση της πλατείας, εκεί που γίνονται οι πιο μεγάλες κουβέντες – άλλες σοβαρές, άλλες για γέλια – στέκεται ένα ροζ, στρουμπουλό γουρουνάκι. Με μαγουλάκια αφράτα σαν προζυμένιο ψωμί και μια μυτούλα που γυαλίζει στον ήλιο, κοιτάζει τους γύρω του με εκείνο το ύφος του «εγώ τα ξέρω […]
Στο μυαλό της όμως ύφαινε άλλα σχέδια, που έτρεφαν τη μεγαλομανία της. Είχε ορκιστεί ότι μια μέρα θα καθίσει στη θέση του – ίσως όχι κυριολεκτικά στο χρυσό σιντριβάνι, αλλά σίγουρα στον θρόνο της επιρροής του. Κατέστρωνε γι’ αυτό, σχέδιο μεγαλοφυές, όπως άλλωστε και η ίδια! Έτσι έλεγε στον καθρέφτη της κάθε πρωί.
“Κοάξ, κοάξ!” έλεγε. “Ακούστε με, κατώτερα πλάσματα! Μόνο εγώ ξέρω πώς να φέρω την ευημερία στη λιμνούλα! Κοάξ, κοάξ! Μόνο εγώ ξέρω να μιλάω σωστά, να συμπεριφέρομαι με κύρος! Ακούστε με ανόητα πλάσματα, μόνο εγώ είμαι ένας εν δυνάμει πρίγκηπας!”
ΓΝΩΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ 