Μια ολιγόλογη και ουσιαστική ανακοίνωση εξέδωσε η δημοτική παράταξη «Ορίζοντες Δημιουργίας» και ο Σπύρος Καραβάς για την τραγική απώλεια της ζωής της 45χρονης εργαζομένης στην καθαριότητα του δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης.

Ο υποψήφιος δήμαρχος Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης και δημοτικός σύμβουλος εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια της εκλιπούσης, τονίζοντας παράλληλα πόσο άδικο είναι να φεύγει ένας νέος άνθρωπος και να αφήνει πίσω του μια πολυμελή οικογένεια.

Την ίδια ώρα υπόσχεται ότι δεν θα ξεχαστεί το συμβάν και όπως δήλωσε σε ραδιοφωνική συνέντευξή του, είναι έτοιμος αμέσως μετά την κηδεία της άτυχης γυναίκας, να ζητήσει την σύγκλιση έκτακτου δημοτικού συμβουλίου και να ζητήσει να αποδοθούν ευθύνες σε όσους εμπλέκονται.

Υπάρχει φιλότιμο;

Είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να χάνεται μια ζωή εν ώρα εργασίας και να μην παραιτείται κανείς, να μην ιδρώνει το αυτί κανενός, λες κι είναι ένα μικρό ζήτημα, ένα ασήμαντο θέμα, μια προσωρινή δυσκολία. Υπό αυτό το πρίσμα θα ήταν λογικό ο Σπύρος Καραβάς – όπως κάθε έλλογος άνθρωπος – να ζητήσει και αυτός την παραίτηση των εχόντων, πρωτίστως, την πολιτική ευθύνη. Γιατί αλλιώς θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι σε αυτήν την κοινωνία που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τους τάζουμε καλύτερο μέλλον, δεν υπάρχει το βασικότερο συστατικό για να ζήσει ο άνθρωπος σε αρμονία με τον άνθρωπο: Δεν υπάρχει ευθιξία, ντροπή, φιλότιμο με δυο λόγια «τσίπα».

Διότι αν κάποιος αυτή τη στιγμή δεν αισθάνεται το βάρος της απώλειας μιας ζωής, – μιας γυναίκας και μάνας που ήταν στο μεροκάματο – να βαραίνει τις πλάτες του και να δυσκολεύει το βήμα του, τότε πως μπορούμε να πιστεύουμε ότι αυτός ο άνθρωπος εργάζεται για μια κοινωνία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, πώς μπορούμε να δεχθούμε ότι αυτός ο άνθρωπος κρατάει στα χέρια του το μέλλον του τόπου μας;

Τελικά, υπάρχει φιλότιμο; Ή το τελευταίο ψήγμα του χάθηκε με τον κινηματογραφικό Μαυρογιαλούρο;