Γράφει ο Τάσος Καλαντζής*

Πριν από λίγες ώρες ο εγκέλαδος χτύπησε στα σύνορα Τουρκίας και Συρίας. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και εκατοντάδες αγνοούνται. Οι εικόνες που καταγράφονται από το σημείο είναι πραγματικά εικόνες πολέμου. Το κλίμα στην παγκόσμια κοινότητα, όπως είναι φυσικό, είναι βαρύ και ασήκωτο, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει τι ζημιά έχει προκληθεί.

Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν πως μιλάμε για μια ανθρωπιστική κρίση μεγάλης έκτασης, καθώς η ζωή ολόκληρων πληθυσμών σε δυο χώρες βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα θύματα αυτά έχουν παρά μόνο μια ελπίδα ζωής και δεν είναι άλλη η ελπίδα τους από εμάς, από τις χώρες που έχουν τη δυνατότητα να πάνε εκεί να τους βοηθήσουν.

Όχι ένα, αλλά δύο ολόκληρα έθνη φωνάζουν βοήθεια και εμείς οφείλουμε να τους βοηθήσουμε.

Ασφαλώς σε αυτή την κρίση που έχει δημιουργηθεί, τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα, γιατί είναι τα πιο ευάλωτα, γιατί εξαρτώνται από τους ενήλικες για να πάρουν ότι έχουν ανάγκη ώστε να μεγαλώσουν. Η προστασία και η βοήθεια των παιδιών θα πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας. Θα πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας, καθώς χιλιάδες παιδιά αυτή τη στιγμή θα μείνουν χωρίς τροφή, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέγη, αλλά ίσως και χωρίς τους γονείς τους.

Όσο θα περνούν οι ώρες τα προβλήματα θα αυξάνουν και εμείς θα πρέπει να δείξουμε ακόμη μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς τον τουρκικό και συριακό λαό. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν πως όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου Θεού. Ας μην ξεχνάμε πως τίποτα δεν μας χωρίζει και πως όσο εκτεθειμένοι είναι αυτοί οι άνθρωποι στον εγκέλαδο άλλο τόσο είμαστε και εμείς.

Η βοήθεια μας σε πρώτη φάση ήταν έμπρακτη, άμεση και σαφώς σημαντική, ωστόσο θα πρέπει να συνεχίσει να είναι της ίδιας έντασης ώστε να βοηθήσουμε δυο λαός που έχουν βυθιστεί στον πόνο και στη δυστυχία. Γιατί πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και θα παραμείνουμε άνθρωποι.

* Ο Τάσος Καλαντζής είναι από το Κιάτο και σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Ρέθυμνο.